Op zoek naar dingen uit het verleden

We hebben vandaag geen speciaal doel, dus kijken we wel wat er op ons pad komt. Rond 12:00 komen we bij De Zilk aan.

De gelopen route.

We gaan eerst even kijken bij Pottenhoek die vlak naast de parkeerplaats aan de Joppeweg ligt.  De Pottenhoek was een stukje teelland waar vroeger veel potten te vinden waren. Dit waren geen potten waar je iets in kunt stoppen, maar een pot is een hazenleger. Gezien de drukte bij de parkeerplaats zul je hier geen haas in de pot meer vinden. We vervolgen onze weg langs het hekwerk naast de N206 want we willen een kijken of er nog resten van een aantal stokoude paden te vinden zijn.

Deze paden liepen vanuit de AWD over wat nu de N206 is naar de overkant buiten de AWD. Een zo'n pad was het Pad van Duivenvoorden, dat was een verbindingsweg tussen Jachthuis Paardenkerkhof en 't Ouwe Huis aan de Zilkerduinweg. De Duivenvoorden waren de bouwers van beide huizen. De boerderij 't Ouwe Huis is omstreeks 1880 gesloopt. Hoewel we op de exacte plaats staan waar het pad vroeger liep, is er niets van terug te vinden. Zelfs met Google Earth kunnen we geen spoortje meer vinden van dit pad, dus weer is er een stukje geschiedenis in het niets verdwenen.

Het Paardenkerkhof ziet er overigens prachtig uit in deze tijd van het jaar. Overal waar je kijkt is het rood van de hier weelderig tierende Schapenzuring te zien. We laten het verdwenen Pad van Duivenvoorden achter ons en vervolgen onze weg naar het volgende oude pad op het Paardenkerkhof. Dat is het Pad van de Bergjes, dit pad sloot zich vlakbij de N206 aan op het Pad van Duivenvoorden.

Vanaf de grond is er niet meer te zien van dit pad, maar via Google Earth zien we nog een heel klein stukje van het voormalige pad van de bergjes in het landschap.

We hebben de coördinaten van het kleine stukje pad, dat plaatsen we onderaan dit bericht samen met de andere coördinaten. We gaan verder naar het volgende voormalige pad.   

Zoals hierboven en hieronder te zien valt, kleurt de Schapenzuring het landschap van het Paardenkerkhof. Schapenzuring (Rumex acetosella) is een vaste plant die behoort tot de duizendknoopfamilie (Polygonaceae)

De plant wordt 10-60 cm hoog en vormt veel en lange ondergrondse uitlopers.
De 3-7 cm lange, spiesvormige bladeren zijn omgekeerd-eirond tot lijnvormig. Schapenzuring bloeit van mei tot de herfst met meestal groene of lichtrood aangelopen pluimen. Soms zijn ze donkerrood.

De 1-1,5 mm lange vruchtkleppen (binnenste bloemdekbladen) zijn niet of nauwelijks langer dan de vrucht. Ze zijn ongetand en zonder knobbels. De vrucht is een driekantig nootje. In een gram zaad zitten circa 3800 zaden. Schapenzuring komt voor op droge, stikstofhoudende zand-, heide- en veengrond.

Ter hoogte 't heitje in de AWD en de Catharijnehoeve aan de andere van de N206 ligt het Pad van Dobbe. Dit pad werd door boer Dobbe gebruikt om zand uit de duinen te halen. Dat zand stortte hij op vochtige plekken in het weiland en in de stallen als antislip voor de koeien. Van het pad van Dobbe konden we alleen nog een piepklein stukje vinden, maar dan moet je wel weten waar je moet zoeken.  

Het pad van Dobbe was een aftakking van het voormalige Pad van de Westerduinslag welke nog wel in het landschap van het Paardenkerhof te vinden is en in Google Earth is het ook nog te zien. Janny fungeert hier even als padmodel en gaat even op het Pad van de Westerduinslag staan. Achter mij loopt het pad het Dooie bos naast de N206 in.

We lopen in de richting van de Wei van Sasbergen via het Rommelbos, welke in de verte op de bovenstaande foto te zien is. De vroegere stropers porde/rommelde met stokken in de holen om de dieren eruit te drijven, vandaar de naam van dit bos. Langs de Wei van Sasbergen loopt de Beek van het Paadenkerkhof welke vroeger voor de afwatering van het overtollige water in dit gebied zorgde. De Wei van Sasbergen behoorde tot de landerijen van de voormalige boerderij Sasbergen.

Door het graven van de kanalen is het gebied sterk uitgedroogd en nu is deze beek overbodig geworden. Maar gelukkig bestaat de beek nog wel en is hij vrij makkelijk terug te vinden in het landschap. We volgen de Beek van het Paardenkerhof helemaal naar het hekwerk helemaal aan het eind van Sasbergen, vandaar loopt de voormalige beek buiten de AWD door in de richting van Noordwijkerhout. Hieronder zie je beek tussen de bomen. Er loopt nu een pad dwars door de beek, maar gelukkig is dit stukje AWD geschiedenis nog steeds te vinden in het landschap..

Bij het Zweefvliegveld in de Paradijshoek vind je ook nog een aantal aftakkingen van de beek. Het is niet helemaal duidelijk waar de naam Paradijshoek vandaan komt. Kan iets te maken hebben met de 'Rijkdom' van het gebied.

Op het Zweefvliegveld liggen een paar damhertmannen in tussen de Schapenzuring.

Ik kan niet goed zien of ze van de Schapenzuring eten of van het gras.

We pauzeren even op een bankje en kijken een tijdje naar de opstijgende zweefvliegtuigen. Ons volgende doel is het voormalige jachtopzichters woning Starrenbroek bij de Pan Van Janus, we zijn benieuwd of we nog overblijfselen terug kunnen vinden van deze woning. We passeren het begin van het Oosterkanaal en na een 50 tal meters komen we op de plek waar de voormalige jachtopzichters woning Starrenbroek moet hebben gestaan volgens de oude kaarten. 

Als ik het goed heb, dan woonde jachtopzichter Janus van der Meulen, in deze woning van 1924 tot 1947. Bij de voormalige jachtopzichters woning stond ook de Pomp van Janus, dus ook die zal naar de bewoner zijn genoemd. Helaas kunnen we op de betreffende plek geen spoortje terugvinden van de woning.

Wel barst het hier van de Grasmussen, Roodborst Tapuiten en vuurvlinders, het landschap prachtig dus is de teleurstelling niet al te groot.

De Roodborst Tapuit.

En ik gok even dat dit een Grasmus is. Gelukkig zijn er bloggers die hier weer veel meer van weten, dus de echte naam krijgen we vast wel te horen. :-)  Dat is altijd erg prettig!

We gaan weer verder via het Narcissenkrocht richting het Haasveld. Hier zou de Beek van het Haasveld te vinden moeten zijn, dus gaan we eens kijken wat er nog over is van de beek. Het Narcissenkrocht is een oud duinakker waar men bloembollen teelde. Hier en daar zie je in de lente nog steeds narcissen staan. De beek van het Haasveld zorgde in het verleden voor de afwatering van het overtollige water in dit gebied.

Tot 1895 stroomde er nog volop water door de beek en dit gebied was in die tijd behoorlijk drassig. In de natte periode had men goede laarzen nodig om door dit gebied te wandelen, maar ook hier heeft de uitdroging toegeslagen door de aanleg van de kanalen en nu staat er nog maar zelden water in de beek. Janny fungeert hier weer even als beekmodel en staat midden in de droge beek. We zien hier de loop van de beek in de richting van de Ruigthoek en de beek loopt achter ons nog richting de Pan van Janus op Starrenbroek.

We volgen de beek naar de Ruigthoek bij de Haasvelderweg. De naam Ruigthoek komt van Ruigt, dat is bijvoorbeeld een duinriet wat wordt gebruikt om bloembollen af te dekken in de winter of gebruikt wordt voor het vee. Bij de Ruigthoek liggen de voormalige akkers waar de beek op uit komt. In de beek die om deze akkers loopt wil in de natte wintermaanden nog wel eens wat water staan. In de zomer groeit de geel bloeiende wederik en de paarse kattenstaart op de oevers van de beek. Hieronder is het hek langs de Haasvelderweg in de verte te zien te zien. En hier zie je (onder in het midden van de foto) de ondiepe beek.

Het is soms even zoeken, maar uiteindelijk is er nog genoeg uit het verleden terug te vinden in de AWD. We bekijken de AWD nu met hele andere ogen dan toen we nog niets over het gebied wisten. We gaan nu nog even naar de vinkenbaandriften om wat te eten en om te kijken of we nog vossen kunnen spotten. Na het eten gaan we dwars door de Vinkenbaan driften richting het Franse vlak. Hier zie ik een vos lopen, maar ben ik net te laat om een foto te kunnen maken. Wel zien we hier een damhertman die er nog niet helemaal uit is of hij moet blijven staan of hard weg zal rennen. Het wordt uiteindelijk hard wegrennen.

  

De Vinkenbaandriften liggen bij de voormalige en oudste vinkenbaan in de duinen. Dus de vinkenbaan bij de Oranjekom is zeker niet de enige vinkenbaan in de AWD. Ook op het Renbaanveld vlakbij de Aalscholver eilanden lag vroeger een vinkenbaan, het vinkenhuisje wat bij deze baan hoorde staat nu in een openluchtmuseum. We wandelen door laag en hoogstruweel naar het Franse vlak en stuiten daar op het Kabouterdorp. Altijd even vriendelijk die kabouters, dus blijven we even wat rondkijken in het dorpje.

Als je teveel lawaai maakt komt deze kabouter je hier even op wijzen. Tja, je bent hier tenslotte te gast.

Het dorpje staat hier al zo'n 15 jaar en het aantal inwoners groeit nog steeds. Er hangt zelfs een kabouterbrievenbus waar kinderen briefjes voor de kabouters kunnen achterlaten. De afgelopen weken is de bevolking in het kabouter dorpje nog wat gegroeid. Boswachter Gerard heeft twee kabouters uit Alphen aan de Rijn geblinddoekt naar het kabouterdorp gebracht zodat ze de weg terug niet kunnen vinden, hieronder kun je zien hoe dat precies ging.

We nemen nog even afscheid van de onderstaande bewoner en we gaan op weg naar de uitgang.

Bij de Paardenkerkhof brug over het Oosterkanaal zien we nog drie mountainbikers richting de zeereep scheuren en iemand op een driewieler zonder ontheffingskaart. We geven dat door aan de boswachter, maar die zal waarschijnlijk te laat komen om ze nog aan te spreken op hun overtreding.

Het kan toch niet zo heel moeilijk zijn om een boswachter een aantal dagen rond 17:00 bij deze brug te parkeren, zodat hij deze mensen eens op de bon kan slingeren voor het illegaal fietsen en ze zullen vast ook niet in het bezit van een toegangskaart zijn. Langzaam maar zeker beginnen ze steeds brutaler te worden en het zal niet zolang meer duren voordat je opzij moet springen om niet omver gereden te worden, net als op de Veluwe.

Jammer dat je dit nog moet aanzien na zo'n mooie wandeling door dit unieke WANDELGEBIED.

Pottenhoek                             (479.760 / 96.800)

Pad van Duivenvoorden            (479.467 / 96.479)
Pad van de bergjes                  (479.335 / 96.473)
Pad van Dobbe                        (478.952 / 96.382)
Pad van het Westerduinslag     (479.099 / 96.217)
Rommelbos                            (479,100 / 96,100)
Wei van Sasbergen                 (478.599 / 95.355)
Paradijshoek                          (478.995 / 95.560)
Pan van Janus                        (480,000 / 95,300)
Narcissenkrocht                     (479.850 / 95.005)
Beek van het Haasveld            (480.337 / 95.332)
Ruigthoek                              (480,500 / 95,600)
Vinkebaandriften                    (480,700 / 95,900)
Franse vlak                            (480,300 / 96,200)

Om privacy redenen publiceren we de GPS coördinaten van het kabouters even niet. :-)

Iedereen nog bedankt voor de leuke reacties op ons vorige verhaal!

Groet,

Peter en Janny

Mitrailleurkoepel op de Luizenberg

Op 14 Mei gaan we op zoek naar een mitrailleurkoepel in de AWD. Tijdens het overzetten van alle veldnamen van de landkaarten die in 1968 zijn gemaakt door F.P. van den Berg, zag ik dat er nabij de Luizenberg een kleine mitrailleurkoepel zou moeten staan welke in WOII door de Duitsers is gebruikt. Natuurlijk willen we deze mitrailleurkoepel eens gaan bekijken, dus gaan we op pad richting het Pietjes Zwarteveld en de Luizenberg. Deze keer gaan we GPS coördinaten niet in de tekst zetten, maar plaatsen we een lijstje onderaan dit verhaal.

De gelopen route.

Bij het Panneland slaan we linksaf de Varenlaan op, die ook wel eens de Starrenboslaan wordt genoemd. Het is een tikkie fris, maar daar komt wat later op de dag verandering in en wordt het soms best warm. We passeren het Mosterd Bos, zo genoemd omdat er look groeit waarvan het zaad een pittige mosterdachtige smaak heeft en vroeger naar verluid als mosterd werd gebruikt. Aangekomen bij de Lange Hoeken zien we een groep damherten die hier lekker in het zonnetje grazen. De Lange Hoeken is voormalig teelland, ligt langs de Beukenlaan en is zo genoemd vanwege de lange vorm, iets wat hieronder nog wel te zien is.

We vervolgen onze weg naar het einde van de Lange Hoeken en lopen in de richting van de betonnen toevoersloot die langs het Vinkenveld loopt. in de wintermaanden zijn hier veel vinken en kepen te vinden, dus vandaar de naam Vinkenveld.

Het Vinkenveld is een ook prachtige plek om te picknicken.

We lopen een klein stukje terug naar het Achterste Panneland want daar willen we via het dammetje de betonnen toevoersloot oversteken.

Als we bij de betonnen toevoersloot zijn aangeland besluiten we om even door het Naaldenbos te lopen, daar zijn we al een tijdje niet meer geweest. Het Naaldenbos is rond 1930 aangelegd, mogelijk om verstuiving tegen te gaan. In dit bos vind je alleen smalle paadjes die dwars door het bos lopen en het is een erg leuke wandelroute.

We verlaten het Naaldenbos vlakbij Schulpdam, zo genoemd vanwege de schelpen die daar vroeger gestort werden. We gaan het Pietjes Zwarteveld op. Vroeger lagen hier weidegronden, maar daar vind je vrijwel niets meer van terug. Mussen werden hier vroeger 'Pietjes' genoemd, dus mogelijk komt de naam uit die richting.

Halverwege het Pietjes Zwarteveld slaan we rechtsaf het Koolaspad op en lopen na een tiental meters het Luizenbos in. Hier zijn geen paden, dus is het lekker struinen door bosjes en ander laag struweel richting de Luizenberg. We stuiten na een aantal meters op bunker 116, dat is een goed teken want bunkers liggen vaak niet zo ver van elkaar. Na een tijdje zien we een joekel van een heuvel midden in het dennenbos, dat moet de Luizenberg zijn. Tijdens het graven van de Oranjekom  stonden hier wat keten waar men vaak langdurig en onder slechte hygiënische omstandigheden verbleef, vandaar de naam van dit gebied.

Het is best nog een aardige klim naar boven maar vlakbij de top zien we ineens de onderstaande bunker liggen. De vaak metalen koepel is verdwenen, maar je ziet meteen dat deze bunker er anders uitziet als de bunkers die je hier en daar in de AWD tegenkomt. In de koepel zaten de geschutgaten waar de loop van de mitrailleur doorheen stak. De mitrailleurkoepel bunker ligt aan de oostkant van de Luizenberg. Het was blijkbaar niet de bedoeling om aanvallen vanaf het strand af te slaan, maar vanaf het binnenland.  

  

Als we in het gat kijken zien we veel kikkers en hagedissen die in het gat zijn gevallen. De hagedissen zullen er waarschijnlijk nog wel uitklimmen, maar voor de kikkers is dit een val geworden. Hieronder zie je de Mitrailleur bunker vanaf de voorkant, het gat dat je ziet is de bovenkant van de vroegere deur. Als we aan de andere kant van de Luizenberg afdalen, vinden we nog 4 bunkers die vlakbij elkaar liggen waaronder een bunker waar vleermuizen overwinteren.

We wandelen weer verder richting het Vliegermonument en zoeken daar een plek om wat te eten. We hebben thee, heerlijk broodjes en andere lekkere zaken bij ons, dus blijven we hier even een klein uurtje in de zon zitten genieten. Mijn oog valt op de onderstaande op een zweefvlieg die steeds stil in de lucht blijft hangen en dan ineens als een raket wegschiet. Gelukkig blijft hij lang genoeg stil hangen om één scherpe foto te kunnen schieten. Het valt nog niet mee om zo'n klein in de lucht hangend insect er scherp op te krijgen. Met autofocus lukt het al helemaal niet, dus moet ik met de hand scherpstellen en volledig inzoomen met de 50-255 lens. :-)  

Weer moet ik even stoppen met eten als ik deze insecten een stukje verderop zie landen. Ze zitten in ieder geval stil dus dat is iets makkelijker.

Het kan niet op want tijdens de picknick komt er ook nog mooi damhert aanlopen die even een tijdje blijft staan kijken wat we aan het doen zijn. Als we klaar zijn lopen we langs het Vliegermonument, hier staat een gedenksteen ter nagedachtenis van een daar in 1945 neergestort vliegtuig van de Geallieerde Luchtmacht. We gaan nu richting het Sprenkelveld en vinden daar een kleine poel tussen het Hardenbroekerpropje (genoemd naar Baron van Hardenbroek) en het Van Heeckeren’s Pannetje (genoemd naar een jager die iets bijzonder meemaakte, geen idee wat dat was).

Hier lopen we op het Nieuwe Kromboomsveld. Genoemd naar de boompjes die hier krom gegroeid zijn omdat het hier vaak stevig waait. We willen nog even langs het in 1853 gegraven Zwarteveldkanaal. In deze tijd van het jaar is het daar extra mooi vanwege de  mooie lichtgroene kleur van de nieuwe bladeren, die steken mooi af tegen de dennen in dat gebied.   

Het Zwarteveldkanaal.

En hier kom je dan dit soort schitterende creaties tegen.

Het Zwarteveld kanaal is onder andere in de jaren 1856, 1882, 1901 en 1955 verlengd en aangepast. Je vind hier veel verschillende soorten eenden en andere waterdieren waaronder de Roerdomp.

Het was een schitterende dag en na een uurtje of 5 in de AWD te hebben rondgelopen gaan we weer richting de uitgang en op weg naar huis om even lekker op de bank uit te blazen.

Met dank aan Coby de Natuurkieker die ons vertelde dat de vliegende insecten, zweefvliegen zijn.

En dan nog even de coördinaten voor de GPS wandelaars:

Mosterdbos                      (99,2 / 483,5)

Lange Hoeken                  (99,4 / 483,6)
Vinkenveld                       (99,3 / 483,7)
Naaldenbos                      (99,0 / 483,9)
Pïetjes Zwarteveld             (98,4 / 484,1)
Luizenberg                       (98,4 / 484,5)
Vliegermonument              (98,2 / 484,6)
Van Heeckeren’s Pannetje  (97,8 / 484,8)
Hardenbroekerpropje          (97,0 / 484,4)

Groet,

Peter en Janny

De Haagse Ooievaar

Voor ons is het nieuwe blogjaar weer begonnen en we beginnen meteen met een nieuwe kopplaat op onze blogpagina. Alle objecten (behalve het verboden te fietsenbord) zijn in de AWD gefotografeerd en met Photoshop CS6 samen gebracht op het Groot Zwarteveld.

We krijgen achter de woning elke avond bezoek van een aantal Ooievaars. De ene keer zijn het er 3 en de andere keer wel 20 Ooievaars. Dat is elke keer weer leuk om te zien en vandaag even een paar plaatjes van deze prachtige vogels.

Blijft mooi om te zien en je hoeft er niet eens de deur voor uit :-)
Morgen gaan we weer naar de AWD!

Groet, Peter en Janny.

Op zoek naar de beek van het Zegveld

Het is alweer een tijdje geleden, maar we zijn er nog en we zijn klaar voor een nieuw wandeljaar! Het afgelopen half jaar zijn we nog regelmatig lekker gaan wandelen op de Veluwe en in de AWD, maar dan even zonder camera's.
Verder zijn we druk bezig geweest met het vastleggen van alle ontbrekende AWD veldnamen op een bestaande landkaart van de AWD en met het vastleggen van alle GPS coördinaten van die veldnamen.
Dat was best een hoop uitzoekwerk omdat ik al die gegevens vanaf oude landkaarten uit 1968 zo precies mogelijk moest overbrengen naar de AWD kaart die bij het boek 'Lezen in het Duin' uit 1992 zat en is gemaakt door F.P. van den Berg. Verder heb ik ook nog wat bijna of geheel verdwenen oude paden op de kaart ingetekend, zoals het Dievenpad bij het Vogelenveld en het Pad van Dobbe op het Paardekerkhof.

Hier een heel klein stukje van de bijgewerkte kaart,

Ik heb daarbij gebruik gemaakt van Google Earth, Mapsource, de oude kaarten uit 1968 (Het ABC van het AWD) en de bovenstaande kaart uit 1992 (Lezen in het Duin). Op de kaart uit 1992 stonden al veel namen, maar er ontbraken er nog veel meer dan dat erop stonden. De kaarten uit 1968 zijn ook van de hand van F.P. van den Berg, zonder hem waren veel van de veldnamen waarschijnlijk verloren gegaan.

Gelukkig is er nog de Stichting Genootschap 'Oud de Zilck' die deze schatkamer aan gegevens zorgvuldig bewaakt. 

De gelopen route.

Op Koninginnedag was het prachtig weer en een mooi begin om weer eens met de camera's op pad te gaan. We gaan op zoek naar de restanten van een verdwenen beek op het Zegveld.

We beginnen op het Panneland en slaan daar linksaf richting de 70 bunders.
Bij de Graaflandsbergen (GPS 98,3 / 482,7) genoemd naar Jacob Graafland die rond 1700 eigenaar was van Teylingerbosch, vinden we de onderstaande Morieltje die al een beetje op zijn retour is en in het warme zonnetje staat weg te rotten.

Het valt op hoeveel verschil in blad er tussen dezelfde soorten bomen zit. De ene Berk staat al in het blad terwijl de andere Berk nog in de knop zit.

Hier treffen we ook een Specht aan die niet zo bang is uitgevallen en ons redelijk dichtbij laat komen zonder op de vlucht te slaan.

En even verderop zien we deze Kleine Vuurvlinders die elkaar achterna zitten.

We zijn bij de 70 Bunders aangekomen. Een bunder is een landmaat en 1 bunder is 1 hectare, dus 70 Bunders.......... Voor de GPS gebruiker zijn de 70 Bunders te vinden op (97,7 / 481,3).

Beek van het Zegveld (GPS 482.288 / 97.695) op deze coördinaten sta je op het pad tussen twee delen van de Beek van het Zegveld.  Het begin of einde van de beek ligt op deze coördinaten (GPS 482.087 / 97.427). Deze watervoerende beek wordt al in officiële stukken genoemd rond 1798.

Voordat men begon met het graven van de kanalen ten behoeve van de waterwinning, was de bodem in de AWD vele malen vochtiger dan hij nu is.
Door de waterwinning begon het gebied langzaam maar zeker uit te drogen en verdween het nut van deze afvoerbeek. Janny is even in de voormalige beek gaan staan want het is lastig om een vrij ondiepe geul in de grond goed in beeld te brengen.

We volgen de beek die op sommige plekken bijna niet meer te zien is in het landschap Jammer dat deze beek over vele jaren misschien geheel verdwenen is. Ons volgende doel is het 'Groene pad' die op de oude kaarten van F.P. van den Berg ingetekend staat. Maar van dit 'Groene Pad' is helaas geen spoor meer te vinden op de aangegeven plek. Wel zien we hier de onderstaande Boompieper.

We lopen via Balverskrocht (GPS 97,6 / 481,5) genoemd naar J.H.M. Balvers (bollenkweker) en via het Fazantenbos (GPS 97,2 / 482,3) richting het Oosterveld. We blijven hier even een half uurtje zitten om wat te eten en van de zon te genieten. Hier treffen we een groepje damherten aan.

En even verderop nog een Grasmus die vrolijk in het zonnetje zit te zingen.

We zijn op weg naar het Groot Zwarteveld via de Zwarteweg (GPS 484.092 / 97.270) langs het Van Lennepkanaal. We zien hier een jonge Zwaan die van de bodem van het Van Lennepkanaal aan het eten is. We lopen langs de bosjes van Toon Jansen het Zwarteveld op.

Op het Groot Zwarteveld, zo genoemd vanwege de donkerbruine tot zwarte grond in dit gebied, zijn we op zoek naar de restanten van de oude boerderij (GPS 483.719 /  96.988) die hier heeft gestaan. Dat is zo'n beetje op de plek waar je ruiven van de moeflons kon zien. Net achter de plek waar de boerderij heeft gestaan, zien we en grote roestige metalen cirkel in de bodem, in het midden staat een schenkkan op een paaltje. We hebben geen idee wat de functie van dit object is, maar we hebben later op dag nog een twee exemplaar gevonden bij het Astrid’s Driftje (98,0 / 484,1) langs de Strandweg.  Update: Peter Maris heeft zich laten vertellen dat dit regenmeters zijn, wat logisch klinkt.

Van de boerderij zelf is niets meer terug te vinden dus we kijken nog even rond en schieten een plaatje van het Groot Zwarteveld. De kleuren in het landschap zijn prachtig.

We lopen op het pad richting de vossen bij de Strandweg. Als je vanaf het Zwarteveld naar de strandweg loopt, dan kom je halverwege het pad aan de rechterkant van de weg een Klein dennenbos tegen. Dat is het Dennenpark (GPS 483.941 / 96.638)  “Park” is de naam voor een met gaas afgerasterd gedeelte waarin bomen of struiken zijn geplant. Tijdens de aanleg van het infiltratiegebied in de jaren vijftig en zestig moesten de jonge boompjes worden beschermd tegen konijnenvraat. Net naast het Dennenpark zien we de natuur zijn prachtige werk doen. 

Als we bij de vossen op de Strandweg zijn zien we een dame die de vossen aan het voeren is, ondanks het bordje waarop door Waternet wordt verzocht om dit niet te doen. Ik wijs de vrouw op het bordje en ze geeft aan dat er zo veel regels zijn en dat ze in een vrij land leeft. Helaas verward ze leven in vrijheid met asociaal gedrag, dus we laten mevrouw maar weer links liggen. Ze stop in ieder geval wel meteen met voeren. :-)

We zijn alweer een uurtje of 5 in de AWD en we besluiten om maar eens rustig aan richting de uitgang te gaan lopen. we lopen langs de Punt van het Verbrede (GPS 97,4 / 484,3). Het Verbrede was de volksnaam voor het Zwarteveldkanaal, nadat het omstreeks 1900 opnieuw verbreed en verdiept was. En zo passeren we enige tijd later het Zwarteveldkanaal waar we dit eenden paar zien. Vlak bij deze plek stond vroeger de automobielloods, ten oosten van de dam over het Zwarteveldkanaal vlakbij bij de ANWB paddestoel 23402. Volgens de verhalen heeft deze loods hier tot 1940 gestaan als stalling voor een vrachtwagen.

Vlakbij de Pannelanderweg zien we een Aalscholver op een N.A.P. meetpaal in het water van het Nieuwkanaal zitten.

Het was weer een top dag om te wandelen. Heerlijk warm en bijna geen mens te zien onderweg. Waarschijnlijk zit iedereen in de stad om Koninginnedag te vieren....... zij liever dan wij :-)

Geeft ons de rust van de natuur maar!

Met dank aan Coby de 'Natuurkieker' voor de namen van de vlinders en de vogels.

En Peter Maris voor de tip over de Regenmeters.

Groet,

Peter en Janny!!