Paddo trip

We komen zondag 15 November aan op het Pannenland rond 12:30.
Lekker rustig want het regent, dus de meeste wandelaars lijken thuis bij de verwarming te zitten.
We trekken de poncho's aan en gaan rechtsaf de Beukenlaan op.

Meteen vinden we deze Zwavelkopjes. De kleuren op
het natte hout geven een mooi effect bij deze zwammen.

Dennenschelpzwam en ook te vinden op de Beukenlaan.
Hij is weer wat groter geworden dan hij twee weken
geleden was.

Zo te zien een kleine Echte Tondelzwam. Hij is nog klein
en steekt mooi af tegen de kleuren op van de boomstam.

Kleine Bundel Mycena's of Helm Mycena's, ze zijn
moeilijk uit elkaar te halen.

Mycena Rosea, ze zijn een beetje op hun retour.

Moeilijk te zeggen wat dit is. Veel soorten zijn alleen
onder een microscoop te determineren. Maar waarschijnlijk
een Helmmycena.

De Beukenlaan staat vol met zwammen waaronder ook
deze soort waarvan ik de naam niet weet.

Nog een Helmycena.

Janny ziet deze prachtige roze heksenschermpjes staan
achter een omgevallen boomstam. Geweldig die roze kleur.

Geen idee wat dit is, hij groeit ondersteboven zodat
alleen de lamellen te zien zijn.

Op ongeveer 10 meter van van het pad ligt dit damhertkalf
in het gras. Moeder staat te eten en tussen de struiken
staat een spitser.

Dit is de spitser die bij het jong schijnt te horen.

Mijn oog valt op een aantal Porseleinzwammen en ik
laat de damherten even links liggen.

Op een ander stam zie ik deze nog hele kleine porselein
zwammen.

Klaar met de Porseleinzwammen en moeder is onder
tussen achter de struiken vandaan gekomen.

Vlak voordat we de Beukenlaan verlaten zien we deze
zwammen op een omgevallen beuk.

Schubbige bundelzwam, onder een beuk op een zijpad
van de Beukenlaan.

Vlak bij de Oase lassen we even een rustpauze in.
Terwijl we lekker zitten te eten zien we deze zwam staan.
Er staat nog wat water in de hoed, ik denk dat het een
Schijnridderzwam is.

Tijdens het eten loopt er ook nog een Spitser voorbij.

Achter het bankje ontdekt Janny een Trilzwam, de
eerste die we vandaag tegenkomen.

Op de Duivendrift zien we deze Gewone Glimmerinkt
zwammen. De eerste die we in de AWD tegen komen.

In een stuk eikenbos op het Duivendrift zien we weer
een mooie Trilzwam. We vinden ze alleen op eikenbomen.

Op de terugweg vinden we deze oude Parelstuifzwam
bij het Vinkenveld. Weinig licht maar het lukt toch om
ze vast te leggen.

Nog wat Zwavelkopjes op het Pannenland.

Het is toch nog lekker droog gebleven tijdens de wandeling
en het was ook nog eens lekker rustig in de AWD en
dat voor een zondag.. :-)
Het was weer een prachtige dag en we hebben ook weer prachtige dingen gezien tijdens de wandeling.



IJSHAAR:
De onderstaande foto is niet gamaakt in de AWD, maar in de onzaligebossen op de Veluwe in de winter van 2008. Toen ik dit fotografeerde had ik nog geen idee wat het nou precies was. Na lang zoeken kwam ik er achter dat het IJSHAAR is.

Een zeldzaam fenomeen:
Een bijzonder verschijnsel: ijshaar of haarijs dat soms in beuken- of gemengde bossen met beuken of eiken te vinden is. Tot nu toe is het alleen aangetroffen op dode takken van eik en beuk, waarvan de schors nog maar kort geleden losgelaten heeft.
De alleroudste beschrijving van het fenomeen dateert van 1833, maar wordt dan nog op geen enkele manier begrepen: de haardunne ijsdraden smelten op de hand, maar lijken niet op normale rijp. Een tweede publicatie, uit 1918, is van Alfred Wegener, die vaststelt dat het "haareis" onstaat in nachten met lichte vorst (-4°C) op plaatsen met een zeer hoge luchtvochtigheid (100%). Het water vriest echter niet van buitenaf aan, maar lijkt vanuit het hout te komen: de haren groeien van onderaf aan! Wegener vermoedt een relatie met schimmels, omdat hij mycelium op het dode, ontschorste hout denkt waar te memen, maar komt niet tot een verklaring. In 1985 doet de meteoroloog Karl Lenggenhager proefjes met dood hout: op hout dat eerst in water is ondergedompeld, ontstaat 's nachts wel ijs, maar als dun laagje, niet haarvormig. Op een ander stuk beukenhout (dat hij niet eerst "prepareerde") ontstaat tot half maart wel ijshaar in vriesnachten (met draden tot 9 cm lang!). Ofschoon hij alle voorwaarden voor het fenomeen nauwkeurig onderzoekt en beschrijft, vindt Lenggenhager geen verklaring; een mogelijk verband met schimmels wordt door hem nergens genoemd.
Het eerste artikel met een sluitende verklaring verscheen in het Schweizer Zeitschrift für Pilzkunde in 2005 van de hand van Gerhart Wagner. Hij trof haarijs op stukjes hout, waarop ook paddestoelen zaten die hij liet determineren als Gele trilzwam (Tremella mesenterica) en Zwarte trilzwam (Exidia glandulosa). Fysiologisch onderzoek leidde uiteindelijk tot de volgende verklaring: in het dode hout moet een schimmel actief zijn. De vrijkomende oxidatie- en verteringsenergie houdt het hout iets warmer dan de omgeving. De verbrandingsproducten, water en koolstofdioxide, worden uit het hout naar buiten afgescheiden en het water, eenmaal buiten, bevriest meteen, waardoor de haren inderdaad van onderaf aangroeien.

Dus als je dit ooit in de bossen ziet liggen dan meteen vastleggen, want de kans is groot dat je dit nooit meer te zien krijgt tijdens je wandelingen.