Wandeling door het verleden deel III

Vandaag (vrijdag 22 juli) beginnen we de wandeling door het verleden vanaf de ingang bij Zandvoort.

De gelopen route. Rechtsonder op het routekaartje zie je een stukje van Zandvoort dat eigenlijk linksboven thuishoort. Op het stukje kaart zie je twee rode cirkels waar we straks bij de luchtfoto's nog op terugkomen. GPS Route Downloaden

We gaan net voor de brug welke over het Noordoosterkanaal ligt, rechtsaf. Aan het einde van deze weg langs het Nooroosterkanaal, ligt de betonweg langs het Westerkanaal. Deze betonweg is aangelegd door de Duitsers in WOII om het transport van zware bouwmachines, bouw materiaal en geschut mogelijk te maken.   

We staan hier bij het Kraaienveld en kijken in richting van het scheve duin bij Zandvoort.

In dit hele gebied werd sinds 1875 duinaardappelen geteeld, hiervoor was 760 hectare in gebruik. Rond 1930 waren de duinen bij Zandvoort nog kaal en bezaaid met tuintjes. Zelf in het gebied bij de Renbaan werden duinaardappels geteeld, de armen verrichte daar werk en kregen daar geld en aardappels voor.  In het midden van de onderstaande foto zie je de Leverberg, die naam heeft niets met lever te maken maar is een verbastering van leeuwerikberg. 

Hier kom ik nog even terug op het stukje routekaart met de cirkels. Op de bovenste luchtfoto uit de eerste helft van de vorige eeuw zijn deze duintuintjes nog goed te zien. Op de luchtfoto daaronder welke ik uit Google Earth heb gehaald en eronder heb geplakt, is te zien dat er sinds die tijd hele wijken over een deel van deze tuintjes zijn gebouwd. Maar als je heel goed kijkt, dan vind je de contouren van sommige tuintje nog terug op de nieuwe luchtfoto.

Op de oude luchtfoto zie je vanuit de gele cirkel een pad schuin naar beneden lopen, dat pad liep in die tijd rechtstreeks naar Het Paradijs. Het Paradijs ligt in wat nu het infiltratie (verboden) gebied is. Dat zou nu niet meer kunnen omdat het Noordoosterkanaal en de kanalen in het infiltratie gebied nu in de weg liggen. Helemaal rechtsonder op de nieuwe luchtfoto zie je nog een klein stukje van de weg langs het Noordoosterkanaal waarop we lopen. In de vergroting is het allemaal wat beter te zien.

Onderweg sluiten we onze ogen natuurlijk niet voor andere mooie dingen, zoals deze vlinder.

Op de betonweg slaan we het Brederodepad in en ik beklim de Tootjesberg.
Hier sta ik op de Tootjesberg welke langs het Westerkanaal ligt (zie routekaartje). Wat je hier ziet is het 'Het Paradijs' in het verboden (infiltratie) gebied.
De Tootjesberg is vernoemd naar Katootje van de Valk welke rond 1900 in 'Het Paradijs' woonde Dit hele gebied is totaal overhoop gehaald, er is zo goed als niets over van het oorspronkelijk landschap zoals deze er lag in de tijd voor de duinwaterwinning. Vroeger was het akkerland en stond er een boerderij.

Links zie je de Engelseberg en in het midden het kleine huisje aan de Duizendmeterweg. Links onderin zie je de oorspronkelijke Betonweg welke daar door de Duitsers is aangelegd. 

Helemaal links ligt de Steile-berg en verder kijken we uit over het Weide glop. Vroeger waren de duinen bij de zeereep geen aaneengesloten geheel. Dus bij hoog water kon het zeewater dit gebied binnendringen en liep de Wijde glop geul vol met zeewater. Op het routekaartje vind je ook de namen Tonnenvlak en Tonnengat.
Mogelijk bleven hier tonnen met drank of andere zaken (afkomstig van schipbreuk) achter nadat het zeewater hier binnen stroomde. In lager gelegen delen groeit veel duindoorn en dat duid op kalkrijke grond. Het instromende zeewater nam veel schelpen (kalk) mee het gebied in.

Schipbreuk kwam nogal vaak voor in dit deel van de kust. Dit gaat mogelijk ook op voor het Flessenvlak, maar het kan ook zijn dat jutters hier de gevonden flessen verborgen. Dit soort vondsten  zouden gemeld moeten worden bij de strandvonder (overheidsopzichter), maar wat verstopt is hoeft men natuurlijk niet te melden :-)
En geef ze eens ongelijk, dit waren geen rijke tijden voor de kustbewoners.

Dit is de Kees Vaareberg, vernoemd naar de man van Katootje van de Valk.

Als we door de duindoornstruiken lopen, schikken we deze klein vlinder/mot op. Als iemand de naam weet, dan horen wij dat graag.

Een Speerdistel op het Flessenveld.

Dit gebied vlakbij het flessenveld liep blijkbaar niet onder water, want je vind hier weinig duindoorn en heel veel mos. Dit soort mos groeit niet op kalkrijke grond.

De Aalscholvers vliegen de hele dag richting zee. Hier zagen we hoe vier Aalscholvers stil in de lucht bleven hangen zodat nummer vijf die een honderdtal meters achter lag, de kans kreeg om ze in te halen. Toen deze zich bij de groep voegde vlogen ze weer verder.

We zitten in de schuilhut bij de betonweg te eten als we ineens bezoek krijgen van deze kikker. Als we richting de schuilhut bij de vossen kijken, zien we dat de regen daar met bakken uit de lucht komt vallen.

We gaan even bij die schuilhut kijken of de vossen daar nog zijn. Ondanks de dreigende bewolking blijft het verder droog. In de verte zien de de Witte indiaan net weglopen bij de schuilhut, als wij daar aankomen is daar niemand meer te zien.
We kijken hier op de Duizendmeterweg welke vroeger helemaal recht was en precies duizend meter lang. Later heeft men de bochten aangebracht met als gevolg dat hij nu langer is. Eigenlijk dus de duizend-en-nog-wat-meterweg. :-)

We krijgen daar nog wel twee jonge vosjes te zien.

En nummer twee. Het valt op dat deze vosjes behoorlijk lange staarten hebben.

Bij de schuilhut treffen we een pad op het pad aan :-) Na een tijdje lopen we weer verder richting zandvoort.

We lopen eerst langs de machineberg welke aan de overkant in het verboden gebied ligt. De Machineberg is vernoemd naar de pompinstallatie welke hier vroeger in de buurt stonden. Vervolgens lopen we  langs de bergen van het Mirakel. Zo genoemd omdat hier tijdens de jacht altijd wel iets onverwachts gebeurde. Net voorbij de bergen van het Mirakel zien deze vos. Hij is helaas ook tam, maar het duurt even voordat hij dichterbij durft te komen.

Een stukje verder ter hoogte van de Prinsenberg welke aan de overkant in het verboden gebied ligt, zien we een wilde rekel. Deze rekel heeft geen zin in fotoshoots en maakt dat hij wegkomt.
De Prinsenberg heeft zijn naam te danken aan het feit dat Prins Bernard hier heeft deelgenomen aan een fazantenjacht. 

Ter hoogte van de Renbaan zien we nog een Rekel die er meteen vandoor gaat. Hij lijkt dichtbij, maar de vergroting was 250mm en dan nog wat croppen om hem zo dichtbij in beeld te brengen..

En ook ter hoogte van de Renbaan zien we ons eerste damhert van vandaag. Toch leuk om er tenminste nog één te zien :-) Langs het pad  bij de Renbaan lagen ook aardappelveldjes, maar die zijn grotendeels verdwenen onder de duindoorn struwelen.
Als je dit stukje AWD met Google Maps eens goed bekijkt, dan zie je hier en daar nog rechthoekige stukjes grond. Ook links van de Zandvoort ingang op het Kraaienveld, kun je in Google Maps de contouren van oude veldjes onder de kruising Zandvoortselaan en de Kennemerweg zien liggen.

Hier zijn we dan alweer vlakbij de brug over het Noordoosterkanaal en werpen een blik op het Kraaienbos. Deze naam is niet juist en het zou het eigenlijk het Kauwenbos moeten heten. Rond september verzamelen heel veel kauwen zich in dit kleine bos, het schijnt daar om die reden behoorlijk te stinken. Helaas mogen wij daar niet komen, dus is dat moeilijk te controleren.















En zo gaan we van duinaardappelen naar kauwen en vervolgens naar huis. :-)
We hebben geprobeerd om zoveel mogelijk van dit stuk AWD mee te nemen in het verhaal.
Helaas moet je soms van de hak op de tak springen omdat we het verboden infiltratiegebied niet in mogen en er toch iets over willen vertellen terwijl we in het gebied daar omheen lopen.

Als we alleen al alles zou moeten vertellen over dit stukje AWD, dan zou dit wel een heel lang blog worden. We moeten dus een beetje selectief zijn.
We stappen weer in de auto en rijden terug naar huis om thuis nog even na te genieten van de wandeling.

Iedereen weer bedankt voor de reacties op het vorige blog!

Groet,
Peter en Janny