Mistig begin

Op zondag 2 oktober komen we rond 07:00 aan bij ingang De Zilk, het is best wel fris en er staan nog twee auto's op de parkeerplaats. Herman Versteeg was waarschijnlijk net voor ons de AWD binnen gegaan zagen we later op zijn blog. Of we zijn hem misgelopen in de dichte mist. :-)

De gelopen route.

Op het paardenkerkhof zien we een aantal stoere damherten in de mist.

We kijken hier uit op het Franse vlak. Rond 1795 waren hier Franse soldaten gelegerd, maar toen zag het landschap er hier nog heel anders uit. Het gebied was toen veel kalkrijker en het stond hier vol met duindoorn. Door de sterke ontkalking is de duindoorn groei verminderd en de bodem is nu hoofdzakelijk bedekt met een graskruiden- en mosbegroeiing. De Franse soldaten zullen hier ongetwijfeld vaak hebben kunnen genieten van de mist en het uitzicht.

De zon is nog niet op en de kleuren veranderen met de minuut. Janny geniet hier even van het uitzicht terwijl we wachten op zonsopgang.

Nu is de lucht meer roze en de mist lijkt een beetje op te trekken.

Uiteindelijk komt de zon op.

Nu de zon opkomt lijkt wordt het ineens een stuk mistiger. We lopen hier op het stuk wat de Dubbele Pan heet.

We lopen hier op de Vogelvelderweg en ook hier ziet het er sprookjesachtig uit.

We horen damherten burlen en besluiten van het pad af te gaan, de wildernis in.

Uiteindelijk vinden we het eerste burlende damhert. We schieten een plaatje en laten hem verder met rust zodat hij rustig van zijn nieuwe hoed kan genieten.

Het hert gaat verder met burlen terwijl we verder lopen.

We stoppen even bij 'Mees z'n bosje' om te ontbijten en blijven hier een half uurtje zitten. Hoewel we volgens de GPS ongeveer driehonderd meter van alle paden verwijderd zijn horen we in de verte mensen hardop praten. Soms denk je wel eens dat die mensen doof zijn en daardoor heel hard moeten praten terwijl ze vlak naast elkaar lopen. :-)

Tijdens het eten valt mijn oog op dit mini paddenstoeltje. Waarschijnlijk een Hazenpootje (Tip van Loes). Loes bedankt!!

Ik zie iets over de stam van een berk lopen en het blijkt deze aparte vlieg te zijn. We zijn hier bij 'De berkenwal'. Het is ondertussen heel warm en de vesten kunnen uit. Update: Volgens Coby Natuurkieker is dit een Schorsvlieg. Coby bedankt!!

Via het dubbele-drift en het Toonedel lopen we naar de bokkenwei bij het Palmveld. Het dubbele-drift dankt zijn naam aan de dichte begroeiing waardoor het dubbel zo lang duurde om het wild op te drijven tijdens de jacht.

Het gebied rond de Toonedel is behoorlijk vochtig en staat in de winter hier en daar onder water. Een ideale plak voor deze koeien om te grazen. Moeder is hier haar kind aan het wassen en het kalfje geniet er duidelijk van.

Deze kleine lijkt te zeggen 'kom maar op, ik heb mijn moeder bij me'.

Opeens is de kudde in rep en roer en ze hollen luid loeiend naar een open plek, waar een jonge stier een gevecht is begonnen met een koe.

De andere koeien bemoeien zich met het gevecht en de koe krijgt het voor elkaar om de stier op de vlucht te laten slaan. Ze zet de achtervolging in.

De stier kiest eieren voor zijn geld en begint een nieuw gevecht met een andere jonge stier.

We kijken hier op een stuk van de Bokkenwei. Dit is een bijzonder stukje AWD want op de grens tussen de Bokkenwei en het Palmveld stroomt een ondergrondse waterval tot op een diepte van -60 meter. Op deze grens veranderd het gebied van zeer nat op de Bokkenwei tot zeer droog op het Palmveld.

We kijken hier uit op het Rietdel. Waarschijnlijk stond hier vroeger veel riet toen het gebied nog heel vochtig was.

Een mooie dag voor vlinders.

Honingzwammen kunnen ondergronds erg groot en heel oud worden. In april 2003 werd in het Malheur National Forest in de Amerikaanse staat Oregon een sombere honingzwam ontdekt van naar schatting 2400 jaar oud met een ondergronds mycelium omvang van 8,9 km². Daarmee is deze schimmel het grootste organisme ter wereld. Ook in Zwitserland in het Nationaal Park in de streek Engadin komt deze schimmel met een grote omvang voor. Hier is de schimmel ongeveer duizend jaar oud en ongeveer 800 meter lang en 500 meter breed.

De paardenbijter (Aeshna mixta) is een echte libel uit de familie van de glazenmakers (Aeshnidae). Het is met 63 mm een grote soort, maar een van de kleinere glazenmakers.De soort komt algemeen in Nederland en België voor maar is nergens talrijk; de libellen leven verspreid. Ze zijn te vinden bij stilstaand of langzaam stromend water, vaak bij tuinvijvers. Het verspreidingsgebied loopt van Noord-Afrika tot aan de Oostzee. De vliegtijd is van midden juni tot begin november, met een hoogtepunt van half augustus tot half september.

De paardenbijter bijt geen paarden, maar dankt zijn naam aan het feit dat hij vaak jaagt op insecten die zich dichtbij het lijf van dieren of mensen ophouden, waardoor het lijkt of hij ze bijt.
Op de foto is een kenmerkend verschil met juffers goed zichtbaar: juffers houden de vleugels in rust samengeklapt achter zich, terwijl echte libellen de vleugels horizontaal houden (vergelijk bijvoorbeeld met de watersnuffel).

Het zicht op het Oosterkanaal bij de Oostweg. De waterhuishouding in het gebied is voor een groot deel bepaald door het op NAP -1 m gelegen Oosterkanaal (ten oosten van dit deelgebied) en door de aanwezigheid van veenlenzen in de ondergrond. Door de drainerende werking van het Oosterkanaal heeft vrijwel het hele gebied een diepe grondwaterstand. Daar waar veenlenzen in de ondergrond liggen, kunnen lokaal hogere waterstanden voorkomen. In enkele diepe voormalige uitblazingskuilen staat zelfs water.

De voorraad in de vijf voorraadkanalen wordt voortdurend verbeterd door het beschikbare goededuinwater zoveel mogelijk in het voorraadkanalensysteem te brengen. Zo wordt de winning van het Oosterkanaal permanent in het Nieuwkanaal geloosd. Deze winning kan zo nodig sterk worden opgevoerd met behulp van de plaatselijke diepe winmiddelen (600 m3 per uur).

En zo komen we weer aan het einde van de zeer vroege wandeling door de AWD.
Wij hebben er van genoten en jullie hopelijk ook. :-)

Iedereen bedankt voor de reacties op ons vorige blog 'Jacht in de AWD' 
Groet,
Peter en Janny.