Wandelen en Lezen in het duin

Woensdag starten we bij de ingang De Oase en lopen via het Peter en Janny pad (Het houten vlonder pad tussen de Oase en het bezoekerscentrum) naar het bezoekerscentrum. We hebben daar een ontmoeting met Linda van Waternet, het was alweer een tijd geleden dat we elkaar gesproken hadden. We drinken een bakkie thee en praten even bij over koetjes en kalfjes en andere dieren in de AWD. Heel gezellig en na een klein uurtje nemen we afscheid en gaan een paar uurtjes wandelen in het zonovergoten AWD.

Voordat we vertrekken kopen we wat honing en een exemplaar van de nieuwe editie van Lezen in het duin in het bezoekerscentrum. Het oude exemplaar stamt uit 1973 en het nieuwe boek bevat niet alleen veel info over de AWD, maar is ook rijk illustreert met prachtige nieuwe en oude foto's. Het nieuwe boek is geschreven door mevrouw Gert Baeyens (die we al eens hebben mogen ontmoeten) en Joop Mourik. Een aanrader!

De gelopen route.

Bij het Janny en Peter pad zien we het eerste damhert van vandaag. Ze ziet er goed doorvoed uit :-)
De laatste tijd lezen we op het internet veel horror stories over dode dieren in het gebied en zien we verhalen op tv van personen die de klok hebben horen luiden, maar wat moeite hebben met het vinden van de klepel. Zelf vinden wij dat Waternet het beheer over de dieren in het gebied moet uitvoeren. Zij hebben toegang tot de experts met verstand van zaken, weten het beste wat goed is voor de dieren want zij zitten er elke dag met de neus bovenop.  

Terwijl we over het vlonderpad lopen zien we deze boomklever aan het werk.

En dan komen we bij de in 1851 uitgegraven Oranjekom. We staan hier op de blauwe weg, langs deze weg lag begin jaren twintig van de vorige eeuw een spoorlijntje. De locomotieven met kipkarren voerde het zand af wat afkomstig was uit de Droge Kom (een stukje verderop) waar nu het vogeleiland ligt.

Ik was vergeten om de GPS aan te zetten, dus de track begint pas bij het Sprenkelkanaal waar we deze damherten aantreffen. Ze genieten lekker van de zon en liggen een beetje te herkauwen.

We lopen dwars over het Vinkenveld, steken een betonnen toevoersloot over bij de Stort van capelle richting de Schulpendam.

Schulpen zijn Schelpen dit heeft waarschijnlijk te maken met de karren vol met schelpen die vroeger van het strand naar het binnenland reden om hun lading daar af te leveren.
Hieronder het uitzicht vanaf de Schulpendam.

Bij de Schulpendam komen we een medewerker van Het Waterlaboratorium tegen die even een emmertje water uit het Nieuwkanaal aan het halen is. De Waterlaboratorium medewerker heeft er geen bezwaar tegen dat we hem fotograferen tijdens zijn werk.

Hij laat water uit de emmer in een plastic container lopen en voegt nog wat vloeistoffen toe.
In opdracht van Waternet gaat het water uit het Nieuwkanaal vervolgens naar het lab en wordt daar onderzocht op kwaliteit. Een noodzakelijk iets gezien het aantal mensen wat het water uit de AWD drinkt.

We laten de man weer met rust terwijl hij nog een kleine container met water vult.

We volgen de betonnen toevoersloot richting het Eiland van Rolvers. Wat is het nut van deze betonnen kanalen? Omdat men met duinwater alleen nooit aan de vraag van 70 miljoen m3 water per jaar kan voldoen, wordt er door twee vele kilometers lange waterleidingen voorgezuiverd water uit de Lek bij Nieuwegein aangevoerd. Dit water loopt via de betonnen kanalen naar het infiltratiegebied waar het langzaam in de bodem kan zakken.

Waarom betonnen kanalen? Omdat je niet wil dat het water onderweg in de grond terecht komt in een gebied waar je het water niet in de grond wilt hebben.
Twee Zaagbekken vliegen op en ik kan het mannetje nog net op tijd vastleggen in zijn vlucht.

We zijn nu bij de toevoersloot langs het Eiland van Rolvers. Dit kanaal is niet van beton.

Aan de rechterkant in de bosjes van Rolvers zien we een Vlaamse Gaai op zoek naar voedsel.

Bij de rand van het Klein Zwarteveld komen we een medewerker van Waternet tegen. Hij verteld dat hij bezig is de RVS plaat in het sluisje schoon te spuiten. Dat doet hij ook in het voorjaar omdat de plaat ander bedekt wordt met algen en waterplanten,  na verloop van tijd glimt de plaat weer als een spiegel. Leuk om dat eens te kunnen bekijken.

We lopen over de kruizing bij de Duizendmeterweg. We zien een tamme vos lopen en een mevrouw die het diertje Dikkie Dik noemt en eten in de hand heeft. Een man met een ontheffingskaart op zijn fiets zegt trots dat hij het diertje net wat lekkers heeft gegeven. Mooi he, Waternet laat je fietsen in een gebied waar dat eigenlijk niet mag en als dank verziek je de dieren.
Ergernis, en we lopen maar naar het Barnaartkanaal om even te kijken of de ijsvogel er is. Die is er niet, maar wel een prachtig uitzicht over het kanaal.

Via de Hazenhoek lopen we naar het Middenveld waar een ijzig koude harde wind staat. Gelukkig hebben we mutsen en handschoenen bij ons, maar lekker is anders. Na een tijdje komen we op het eendenvlak en lopen van daaruit naar de Pan van de Houtpoort. Hier zien we weer een heleboel damherten in het zonnetje grazen, het is hier bijna windstil. De mutsen en handschoenen kunnen weer terug in de rugzak.

Aan de rand van het Sprenkelbos gaan we even uitrusten op een bankje en drinken wat. Ook hier barst het van de damherten en kunnen we ze op ons gemak bekijken. na een minuut of 10 gaan we verder en zien deze vink die zich niets van ons aantrekt en op zijn gemak wat zand staat om te woelen. Ik kan redelijk dichtbij komen om deze foto te maken. :-)

Een paar minuten later lopen we weer langs het bezoekerscentrum wat net gaat sluiten. Het valt op dat er een heleboel mannen in boswachters uniform aanwezig zijn. Misschien een vergadering?
Hoe dan ook, rond 17:17 stappen we weer in de auto en gaan we op weg naar huis. Op die vervelende wind op de open vlaktes na was het een prachtige wandeldag in de AWD.


Iedereen bedankt voor de reacties op ons vorige blogbericht.
Groet,
Peter en Janny