Het Kroondomein

Het tweede deel van de wandelingen op de Veluwe. Ditmaal een wandeling door het kroondomein bij Apeldoorn.
Na het ontbijt in het hotel te Epe gaan we op weg naar het kroondomein, we komen daar na een rit van 17km rond 09:00 aan. Het is nog een beetje fris, maar als we eenmaal lopen valt het allemaal best mee. Na ongeveer 3km is het al aardig warm en kunnen de warme fleece-vesten uit.

De gelopen route.

Hoogtekaart: Het hoogste punt van de wandeling bereiken we na 0,2km wandelen. Het is hier 97,2m hoog. Het diepste punt bereiken we na 5,67km, het is hier 48m hoog en dat is een hoogte verschil van 49,1m NAP. 

We nemen het eerste pad aan de linkerkant van fietspad. Aan de lange schaduwen kun je zien dat de zon nog laag aan de horizon staat. De vogels fluiten er vrolijk op los en dat is altijd leuk om te horen tijdens het wandelen.

We horen een vink en na wat zoeken zien we deze zingende vrouwtjes vink.

Een stukje verder lopen we tegen een rustgebied voor het wild op. Ik zie door de bomen een veldje liggen en loop een meter of 25 het rustgebied in om deze foto te schieten.

En dit is dan iets waar ik toch wel een beetje een probleem mee heb. Hele gebieden worden op de Veluwe afgesloten onder het mom van rustgebied. Naar mijn mening volkomen onnodig omdat je hier niet van de paden af mag en het wild zelf de paden mijd, zodat de kans dat je het wild stoort bijzonder klein is. Je zou een rustgebied eerder verwachten in de AWD omdat je daar wel van de paden af mag om het wild op te zoeken. Zelf zien we tijdens de gehele wandeling maar één keer een klein groepje reeën rennen, en dat ook nog zo'n grote afstand dat fotograferen totaal geen nut heeft.

Een harige rups met de naam grote beer (Arctia caja).

Wat wandelaars betreft is het hier vrij stil omdat het gebied zo groot is en maar weinig mensen zich zonder goede kaart buiten de hoofdpaden begeven. We komen de rest van de wandeling geen andere wandelaars meer tegen. Het grote voordeel van een goede wandel GPS.

We vinden deze steen bij vlag 002 op het routekaartje bovenaan dit blog. De steen staat bij een oude eik. Een anonieme gast schrijft het volgende over deze steen. "Peter Gerrits heeft rond 1750 een boom geplant in het kroondomein. Oorspronkelijk stond de boom aan de westkant van de F-weg. De laatste jaren stond de (losse) steen met het opschrift "PETER GERRITS BOOMPJE" echter bij de breed vertakte beuk aan de oostzijde van het bospad. Deze boom werd vanwege de grillige vorm ook wel het ‘Spokenboompje’ genoemd. Het Peter Gerrits Boompje zou zijn geplant rond 1750 door Peter Gerrits, boer-richter van de Wieselse Mark mogelijk als grensboom van een perceel eikenhakhout.
Het opschrift op de steen is nog enigszins te lezen.
Op de kaart van een deel van het kroondomein staat de plaats van het boompje vermeld.

Na het overlijden van Peter Gerrits heeft zijn vrouw, waarschijnlijk als bijverdienste, een kostganger in huis genomen. Ik leid dit af uit de volgende aantekening:
Reinder Berend Pas was boswachter in 1811 en daghuurder in 1827 Hij is overleden op 11-02-1848 te Twello (Gem. Voorst )op 85 jarige leeftijd des s'avonds om 2100 uur In de lijst van weerbare mannem van 1784 komt Reinder voor teWijssel in het gezin van wed. Peter Gerrits ,hij is dan 23 jaar Na zijn huwelijk woont hij met zijn vrouw Gerritje Jansen in de buurtschap K huisnr 29 (Wiesel) In 1839 woont Reinder bij het gezin van zijn zoon Jan in Twello (Gem. Voorst )"

De zon schijnt lekker, maar er staat best veel wind op de open heide.

Mooi stukje dood hout.

We lopen in de richting van het gebied De Pannenkoeksdennen. Ons oog valt op een dikke rotte stam met daarop een aantal gigantische Tonderzwammen.

Deze is zeker 1,5 meter breed.

We komen aan bij de Pannenkoeksdennen en blijven hier ongeveer drie kwartier plakken op het picknickkleed om wat te eten en lekker in de zon te liggen (vlag 003 op de routekaart). Aan het eind van dit pad ligt het laagste deel van de wandeling. (48m)

We gaan verder en op het pad hierboven zien we deze meikever wandelen.

Op de terugweg moeten we een behoorlijke klim maken.Hier zie je in de verte hoe het pad afloopt, gezien vanaf het hoogste punt.

We staan hier nog op het hoogste punt en dit is het aflopende pad in de wandelrichting.

Een rups waarvan ik de naam niet  kon achterhalen.

Links een loofbos en rechts een dennenbos. Het is heerlijk wandelen hier.

Heerlijk om hier de te kunnen wandelen en je even van de buitenwereld af te kunnen sluiten.

Nog een zingende vink die er blijkbaar ook zo over denkt :-)
.

En hier zijn we dan op het hoofdpad beland en lopen richting de uitgang.
















Het was qua kilometers niet zo'n lange wandeling, maar we zijn hier toch wel een paar uurtjes zoet geweest :-) We gaan lekker terug naar het hotel en gaan even een paar uurtjes de sauna en het Turks stoombad in voordat we uit eten gaan in Epe. Het restaurant waar we gaan eten heet de Slimmerick en het was prima eten daar.

Iedereen bedankt voor de reacties op de vorige blogs!!
Groet,
Peter en Janny

Epe

Afgelopen zondag zijn we weer eens drie dagen richting de Veluwe gegaan. Het hotel in Epe ligt midden in het bos en van daaruit ben je zo in andere mooie delen van de Veluwe zoals het kroondomein of het het bos bij Vierhouten. De weersvoorspellingen geven regen aan op en rond de Veluwe, maar gelukkig bleef het de hele dag droog. De wandeling gaat door het Ambtbos en de Dellen bij Epe.

De gelopen route.

Hoogte kaartje met het hoogste punt op 52,9 meter na 3,6 km wandelen. Hier is goed te zien dat De Veluwe boven de zeespiegel ligt. Het hoogste punt van Gelderland ligt op het Rozendaalsche Veld ten noordwesten van Rheden op 110m NAP.

We zijn nog maar net op weg als we op een prachtige den stuiten met daarin deze nog groene zachte dennenappeltjes. Ik ben dol op dennen en heb er een aantal in Bonsai vorm.

Het heeft in de ochtend voordat wij bij het hotel aankwamen nog wel geregend en het is bewolkt. Hierdoor hangt er een sterke dennengeur in de bossen en dat maakt het extra prettig om hier te wandelen.

Ik hoor een vink en na even zoeken vinden we hem. Snel een foto maken want ze zijn ook zo weer vertrokken.

In een naadboom vlakbij het Eperholt zien we deze dennenuil  (Panolis flammea). Niet overal even scherp, maar aangezien deze rups niet overal voorkomt wilde ik hem toch even laten zien.

Dood hout is op zijn beurt weer leven voor andere organisme.

Mooi om te zien hoe de natuur in elkaar steekt en de meest bizarre vormen voortbrengt.

Ik ben er nog niet achter wat dit is. Het zit niet op alle bladeren van deze boomsoort en ze zitten met een soort haakje dwars door het blad vast.

Vlakbij De Haelberg vind je mooie plekjes om te fotograferen.

De zon en de blauwe lucht komen langzaam tevoorschijn.

Er wordt druk gewerkt in de bossen en ze rooien de bomen voor de verkoop.

Zelfs een stapel boomstammen heeft zo zijn charme.

Een roodborst vlak bij De Ossenstal.

En dan zie je het nieuwe leven in de vorm van een mini boompje. Bijna ongelooflijk dat dit ooit een joekel van een boom zal worden.

We komen bijna niemand tegen in de bossen. Zelfs de fietspaden zien er verlaten uit.

Zwammetjes op een boomstam vlak bij het hotel.




































En zo komen we weer aan bij het hotel. Voor de volgende dag staat een uitstapje naar het Kroondomein in de planning. We duiken nog even lekker een uurtje in het zwembad en gaan rond een uur of zeven naar ons favoriete wok restaurant in Epe. Een aanrader als je in de buurt van Epe bent (nee, we hebben geen aandelen :-) het eten is er erg goed.

Iedereen bedankt voor de reacties op ons blog!!

Groet,
Peter en Janny

Oh, Oh Den Haag

Door een storing op blogger zijn alle reacties verdwenen. Jammer maar niets aan te doen en hopen dat Blogger ze nog kan restoren.

Afgelopen week zijn we naar het landgoed Clingendael in Den Haag geweest en we bezochte daar de Japanse tuin. In onze wijk zijn de Haagse Ooievaars in flinke aantallen te vinden. In de avonduren landen soms 15 a 20 Ooievaars in de achtertuin. Ze worden daar gevoerd door één van de bewoners en we kunnen dan uitgebreid genieten van deze prachtige vogels. Een van deze vogels land regelmatig op een lantarenpaal aan de voorkant van ons blok en blijft daar soms een paar uur zitten. Een mooie gelegenheid om hem van dichtbij te kunnen fotograferen.

Landgoed ClingenDael en de Japanse tuin.

Reeds in de 16de eeuw werd er geschreven over een boerderij die in de clinge (duinvallei) stond waar zich nu Clingendael bevindt. In 1591 kocht Philips Doublet de landerijen. Philips Doublet III brak de boerderij af, bouwde er een landhuis en legde onder invloed van de Franse classicistische tuinarchitectuur een tuin in barokstijl aan met veel buxushagen en symmetrische patronen. Het huis werd een centrum van kunst en cultuur. Zijn vrouw Suzanna en zijn schoonvader Constantijn Huygens speelden daarbij een belangrijke rol.

In 1804 kwam het landgoed in handen van baron van Brienen. In 1839 werd aan Clingendael het naastgelegen landgoed Oosterbeek toegevoegd, slechts door een gracht gescheiden. Marguérite M. barones van Brienen, bijgenaamd Freule Daisy, Geboren in Den Haag in 1871en woonde er tot haar overlijden in 1939.

Het werd in de oorlog bewoond door rijkscommissaris Arthur Seyss-Inquart.

Na de oorlog kwamen baron en barones Michiels van Verduynen - Jochems er wonen. Voor de oorlog woonden ze op Landgoed Reigersbergen, dat in de oorlog werd verwoest. Uit het eerste huwelijk van de barones met Ernst Louis Leopold baron van Tuyll van Serooskerken (1875-1959) had ze een zoon Frederik Willem Walter, geboren op Landgoed Reigersbergen, die mee naar Clingendael verhuisde. Een jaar na het overlijden van baron Michiels werd het landgoed verkocht aan de Gemeente Den Haag. Tot haar overlijden in 1968 mochten de barones en haar zoon op Clingendael blijven wonen. Haar zoon ging daarna op Duindigt wonen, eigendom van de familie Jochems.

De Scholekster is hier ook te vinden.

Op het Landgoed staan veel verschillende soorten Rododendrons.

In vele verschillende kleuren.

Het barst hier ook van de ganzen zoals de Canadese gans.

De Reiger.

Het beroemdste deel van de tuin is ongetwijfeld de Japanse tuin, die slechts zes weken per jaar van 9:00 - 20:00 uur voor het publiek wordt geopend, omdat hij zo kwetsbaar is. Freule Daisy reisde veel en nam uit Japan lantaarns, een watervat en enkele bruggetjes mee om hier een Japanse tuin aan te leggen. Het is nu de grootste Japanse tuin in Nederland met een oppervlakte van 6800 m². Sinds 2001 is de tuin een rijksmonument.

Een rups met een mier op de rug.

Een broedende Meerkoet midden in de Japanse tuin.

In 2008 is het paviljoen opgeknapt. De schuifpanelen, de 'shojis', waren in de oorlog verloren gegaan en zijn nu in Japan bijgemaakt. Ook is het rieten dak opgeknapt en zijn de twee bruggetjes vervangen door de zgn. aardbrug of 'dobashi'. Tuinarchitect Saburō Sone is door de gemeente uitgenodigd om te snoeien.

In 2008 heeft men de Japanse tuin voor het eerste ook in de herfst een weekend opengesteld. Dit is zo goed bevallen dat in 2009 de tuin twee weken werd opengesteld, de week voor en van de herfstvakantie. Dit gebeurt de komende jaren ook. Er worden enkele Japanse kunstwerken tentoongesteld.

Een Nijlgans.

Zoals je kunt zien zijn er veel soorten vertegenwoordigd.

Het verenpak moet ook bijgehouden worden.

In het bos op het landgoed zijn nog een paar bunkers uit de tweede wereldoorlog te vinden.

Een Zwavelzwam.

De toegangsbrug tot de Japanse tuin.

Een Kauw die ons goed in de gaten houd. Zijn nest is vlakbij in deze boom.

Er lopen veel dieren rond op het landgoed, waaronder paarden, ezels, schapen, koeien en geiten. Ook is er een Imker actief en bij deze Imker kun je verschillende soorten verse honing kopen.

Vlakbij de uitgang zien we deze Specht. Zelfs in de grote stad is er genoeg te zien wat dat betreft.



































En dat was dan weer de wandeling op het landgoed Clingendael. De rit naar huis duurt ongeveer 5 minuten, dus soms hoef je niet zo ver weg om van de natuur te genieten.

Groet,
Peter en Janny