Op zoek naar het huisje van Mie de Kraai

Afgelopen zondag weer richting de AWD voor een leuke avondwandeling. Het was heel erg warm en dat was de reden om niet op maandag te gaan, want dan is het nog veel warmer. Vandaag starten we op het Pannenland en gaan van daaruit naar het pompstation op de 70 bunders, waar rond 1900 het huisje van Mie de Kraai heeft gestaan. Wij gaan daar eens kijken of we nog sporen van dit huisje terug kunnen vinden. Wie was Mie de Kraai? Veel is er niet over haar bekend, behalve dat ze rond 1900 aan de oostkant van het Palmveld woonde, vlak naast wat nu het Oosterkanaal is. Ze woonde daar met haar zon en dochter. Haar zoon teelde daar aardappels en hield wat kleinvee.

Mie de Kraai was eigenlijk haar bijnaam, één van haar voorvaderen was was schipper op "De kraai" en heeft later een carrière switch gemaakt naar doodgraver. Doodgravers werden vroeger kraaien genoemd, dus het lijkt mij redelijk duidelijk waar de bijnaam vandaan komt :-)
We gaan op pad en lopen onderweg langs enkele interessante plekjes.  Op het onderstaande kaartje zijn de plekken nader aangegeven.

De gelopen route.

Zodra we door het hek zijn schieten we een plaatje richting De Oranjekom. Wij dachten altijd dat deze weg de Beukenlaan was, maar het eerste stuk heet de Varenlaan. Verderop loopt de Varenlaan over in de Beukenlaan. Het feit dat hier varens groeien geeft aan dat de grond hier zeer kalkarm is, dat komt omdat hier bij het Pannenland en bij het Paardenkerhof bij De Zilk nog oud duin ligt wat grenst aan het nieuwe duin. Dit zijn twee unieke plekken in het Nederlandse duingebied, want vanaf ongeveer 900 jaar geleden werd het oude oer duin geleidelijk door zware zand verstuivingen met nieuw kalkrijk duinzand bedekt. Er zijn langs de kust nog maar enkele plekken over waar het oude duin nog aan de oppervlakte komt.   

We lopen echter de andere kant op en na een honderdtal meters zien we aan de linkerkant de Kijklaan liggen. De laan werd aangelegd en open gehouden door de bewoners van het Landhuis Vogelenzang zodat ze vrij zicht hadden op de duinen. Nu kunnen ze niets meer zien van de duinen want nu staat het pad waarop wij staan vol  met bomen. Twee eeuwen geleden zal het hier dus een stuk kaler zijn geweest.

Aan de rechterkant van dit pad ligt het verboden gebied met daarin de Graaflandsbergen. Dit afgesloten gebied wordt door Waternet met rust gelaten en krijgt alle kans om zich ongestoord te ontwikkelen en zijn eigen gang te gaan. Naast het hek staan deze paddenstoelen, hieraan kun je zien dat het een behoorlijk vochtig stukje grond is.

We zijn op de 70 bunders aangekomen, op deze plek lag in WO II het Stroje Dorp. Dit was een nep bunkerdorp wat uit strobalen bestond en een deel was van een nep vliegveld waar de Duitsers elke dag houten of kartonnen vliegtuigen naar buiten reden om de de geallieerde te misleiden. 

We staan hier op de Torenberg en ik heb geen verklaring voor deze naam kunnen vinden. Wel is het zo dat als je boven op deze Torenberg staat,  je de toren van de kerk in Vogelenzang en die van de kerk in De Zilk kunt zien.  Mogelijk dat de naam hier iets mee te maken heeft.

Vanaf de torenberg zien we ook de Berg van Allebert liggen. Deze staat alleen vol met bomen, dus is hij niet duidelijk als berg te herkennen. De berg is na zijn overlijden vernoemd naar de heer Alberts die jachtopziener en baas van de bosarbeiders was.

Een hedendaagse libel :-)

Ben er nog niet achter welke bloem dit mag zijn.

We zijn hier toch nog ruin honderdvijftig meter van het water van de Oosterkanaal vandaan en vinden hier toch een waterjuffer.

Het pompstation bij het Oosterkanaal.komt in zicht, het huisje van Mie de Kraai lag op ongeveer 50 meter voorbij dit pompstation richting De Zilk, naast het toen nog niet bestaande Oosterkanaal.  Aan de rechterkant van het pompstation ligt het Jorisbosje, genoemd naar de Sint-Joriszwam. Aan de linkerkant ligt het BalversKrocht, genoemd naar de heer Balvers.

We steken het Oosterkanaal over. Tussen de stenen van het smalle bruggetje groeit de Bosgeelster.

We staan met onze rug naar het pompstation en kijken richting 70 bunders aan de overkant. De oever aan de overkant is veel hoger dan die aan deze kant. Dat komt omdat men tijdens het graven van het Oosterkanaal het uitgegraven zand grotendeels aan die kant heeft gestort. Achter deze wal liggen de Dooie Hoek en de Kattenpan. De naam Dooie Hoek is zo genoemd door jagers omdat daar bijna nooit iets te schieten viel.  En de Kattenpan heet zo omdat jachtopzichter Alberts hier een opgezette kat met een dode kraai onder zijn poot opstelde om kraaien te lokken. Als de kraaien tegen de kat begonnen te schreeuwen trakteerde de jachtopziener ze op een schot hagel. Kraaien en Ekster vielen toen niet onder het kopje populaire dieren :-) 

We zoeken tussen de bomen naar eventuele restanten van het huisje van Mie de Kraai, maar kunnen niets vinden. Het was waarschijnlijk een houten huisje en het huisje is lang voor het graven van het Oosterkanaal afgebrand. Een oude kaart geeft de plek waar het huisje stond aan, die plek op de kaart is nog het enige dat nog herinnerd aan Mie de Kraai. We zitten niet bij de pakken neer maar bij de rugzakken waar het eten en drinken in zit. :-) We blijven hier een uurtje zitten en zien af en toe een damhert dat aan de oever komt drinken. 

Het riet aan de oever zit vol met allerlei soorten insecten, we zien hier vooral veel Waterjuffers.

En slakken.

Een Dikkopje.

En nog wat onbekende beesies.

We wandelen verder naar het Palmveld (of Palmvelt zoals men het vroeger noemde). Mollen werden vroeger Palmdieren genoemd.

Op de 'Vlakte van 't oude huis' zien we een aantal damherten met een kalfje. Deze vlakte is genoemd naar een oud houten huis dat hier ergens zou hebben gestaan.

Bij de Bunksemkuil zien we een jonge stier die duidelijk een tikkie driftig is en luid en duidelijk zijn aanwezigheid laat merken. We lopen een stukkie om. De naam Bunksemkuil wordt al in 1636 in documenten vermeld.

De zon begint snel onder te gaan, dus moeten we opschieten. We stoppen natuurlijk wel even om deze vink te fotograferen.

We lopen het Fazantenbos in en zien daar nog een aantal damherten. In het Fazantenbos zaten (u raad het al) vroeger veel fazanten. Dat was in de tijd dat de edelen nog dol op jagen waren en de fazant speciaal voor dit doeleinde werd gehouden in het duingebied. Toen de jacht op de fazant stopte verdween deze uit het duingebied.

Een stukje verder de eerste en meteen ook de laatste ree die we vandaag zien. Ze lijkt iets aan haar linker oog te hebben, die staat minder ver open dan de rechter.

Dit damhert wil er graag snel vandoor, maar ze staat te plassen en ze lijkt prioriteit te geven aan het plassen. Direct na het plassen gaat ze er alsnog vandoor. Op het kaartje boven staat de oude boerderij 'Het Pannenland' aangegeven. Dit damhert staat op één van de vlakke veldjes waar het woord Ruigeveldberg gedeeltelijk overheen valt. Dit zijn de akkers van deze boerderij die jonkheer Ruldolf Barnaart na 1850 heeft laten bouwen. De plek waar de boerderij heeft gestaan zie je op het kaartje.

En volgens de overlevering zou er aan één van de Lindebomen nog een ijzeren ring vastzitten waar vroeger de paarden aan vastgebonden werden. Na wat zoekwerk in het halfdonker blijkt deze ijzeren ring inderdaad nog aan de boom te zitten. Het zal nu echter niet meer lukken om je paard aan deze ring vast te zetten, omdat de boom de laatste 150 jaar behoorlijk is gegroeid en de ring is gedeeltelijk in de boom verdwenen is.  Wel geweldig dat deze ring er nog steeds is, er zou eigenlijk en bordje bij moeten staan met daarop de geschiedenis van de boerderij en de ring.

Vlakbij de ingang ziet Janny deze leuke harige Bastaardsatijnvlinder zitten.


















We zijn weer 5 uur in de AWD geweest en rijden na het zien van al die geweldige dieren en landschappen weer moe maar voldaan naar huis. Het vinden van de ijzeren ring was voor ons een hoogtepunt omdat we erover gelezen hebben en niet hadden gedacht deze nog te zullen vinden.
De informatie over de ring was namelijk 20 jaar oud.

Wat we nu hebben verteld over de plekken die we onderweg tegen zijn gekomen is nog maar een heel klein stukje info over deze plekken, uitgebreide informatie is ook te vinden in een boek wat in 1992 voor het laatst is uitgegeven en zo goed als niet meer verkrijgbaar is. Wij hebben twee exemplaren en het lijkt ons leuk om binnenkort een kleine prijsvraag uit te schrijven waarmee je dit tweede exemplaar kunt winnen. Het boek is in een redelijk goede staat en bevat heel erg veel informatie over de geschiedenis van de AWD en een kaart met daarop de namen van de verschillende gebieden.

Verder heb ik nog de tip om de website van Stichting Genootschap 'Oud de Zilck' in de gaten te houden. Zij hebben het initiatief genomen om dit boek weer een nieuw leven in te blazen, maar nu ook aangevuld met nieuwe informatie historische en beeldmateriaal.  Het wordt  herschreven als een historisch detective verhaal en hier staat het wat uitgebreidere verhaal. Als ik het goed heb wordt de nieuwe uitgave in 2012 verwacht en zal dan denk ik ook te koop zijn bij Stichting Genootschap 'Oud de Zilck'. Wij zijn donateur geworden van Stichting Genootschap 'Oud de Zilck', een geweldig initiatief om de historie van De Zilk in leven te houden. 

Groet,
Peter en Janny