Een paar dagen Epe deel II

Dinsdag 19 juli 2011 staan we heel vroeg op om te gaan wandelen in het Zwolse bos bij Wapenveld.  Rond 05:00 rijden we weg bij het hotel. Op de Dellenweg naast het hotel stoppen we weer want er staat een reebok op de weg. Ik schakel de koplampen even op volle sterkte, maar daar ligt de reebok niet wakker van en blijft op de weg lopen. Het is nog pikdonker en ik stap uit met de camera om een foto te maken. Helaas, ik kan niet dichtbij genoeg komen om iets aan de flitser te hebben.

Dan komt reebok nummer twee uit de bosjes lopen en samen gaan ze er vandoor. We rijden verder en zien dan nog een reebok aan de kant van de weg. Fotograferen lukt weer niet en we rijden verder, zo zien we een stuk of acht reebokken voordat we aan het einde van de Dellenweg komen. Op de Nieuwe-Zuidweg zien we nog een zwijn met vier jongen in het donker wandelen. We rijden door naar het bos bij Wapenveld 5 km verderop.

Wapenveld

Wapenveld is een dorp in de Nederlandse provincie Gelderland en valt onder de gemeente Heerde. Het dorp ligt tussen de rivier de IJssel en de bossen en heidevelden van de Veluwe.
Het woorddeel ‘Wapen’ in Wapenveld heeft in de oorspronkelijke betekenis betrekking op ‘water’. Het heeft dus niets te maken met wat wij tegenwoordig onder ‘wapen’ verstaan. Wapenveld ligt aan de rivier de IJssel. (rivier, water). Aantal inwoners: 3.720 in 2009.

Het eerst komt Wapenveld in de beschrijvingen voor als er een fraterhuis met kerk gebouwd wordt op een stuk grond, geschonken door Hendrick Bentinck (1360-1431), bij de Grift noordelijk van het huidige Kloosterbos aan de Ellenhoorn. Dit huis van Broeders van het Gemene Leven van de katholieke beweging der moderne devotie werd in Hulsbergen gesticht in 1407. De broeders predikten een geestelijk reveil tegen de verloedering van het leven van de clerus en de verruwing van de volkse zeden, ze hadden een steenbakkerij en er werden boeken gekopieerd. Aan het eind van de 15e eeuw nemen de fraters het initiatief tot het aanleggen van de IJsseldijk en het graven van de weteringen, hierdoor kan veel meer land in cultuur gebracht worden. In 1519 stelt Karel van Gelre een waterschap in voor de kerspelen (middelnederlandse benaming voor een kerkgemeente of parochie) en buurschappen Vorchten, Wapenveld, Veessen, Hoorn en de stad Hattem

Bij het begin van de Tachtigjarige Oorlog in 1572 werd het klooster in Hulsbergen geplunderd en verwoest door edelen en geuzen in het kader van de opstand geleid door Willem van Oranje.
In 1813 kwamen de Kozakken Nederland bevrijden van de Franse bezetting, ze waren ook in Wapenveld gelegerd. Ter herinnering werd er bij de Revlingseweg een lindeboom geplant. Deze kreeg de naam bevrijdingsboom of herdenkingsboom. Een legende wil dat onder deze linde een paard van Napoleon begraven ligt. Deze boom werd bijna tweehonderd jaar later wegens ziekte omgezaagd, maar in 2006 werd er een nieuwe linde geplant. Na de Franse tijd ontstonden er bij het dorp plaggenhutten, waarin ontheemden uit de oorlog zich blijvend vestigden. 

De gelopen route.

Het is nog aardig donker als we midden in het Zwolse bos uit de auto stappen. Na een tijdje wordt het licht genoeg om wat foto's te maken. De lucht ziet er prachtig uit. Aan de Wapenvelderweg in het Zwolse Bos is het P-Veluwe Pompstation te vinden. Het Zwolse Bos is in 1911 aangeplant voor de houtproductie en de drinkwatervoorziening van Zwolle.

In het 'kret', de kilometerslange verdiepte sleuf door het bos, liggen nog steeds de ijzeren buizen in de grond die het water naar het pompstation voerden. Vandaar werd het water naar de watertoren op de Turfmarkt in Zwolle gepompt. De bewoners noemen de Wapenvelderweg nog vaak 'Zwàtteweg'. Het pompstation werd gestookt met cokes en de jarenlange transporten van deze kolen zorgden door de neerslag van kolengruis voor de zwarte kleur van deze route.

De dennenbomen op dit stuk staan er belabberd bij, maar de berken lijken het hier meer naar de zin te hebben. Berken groeien alleen op heel vochtige plaatsen, iets te vochtig voor de dennen zo te zien.

We horen een specht tekeer gaan en even later zien we een zwarte specht. Het rode kapje op de kop is niet zo goed te zien, het is nog net te donker.

Een kleine bonte specht laat zich ook zien en de Zwarte specht gaat poolshoogte nemen, zo is het verschil tussen de spechten duidelijk te zien. 

Eindelijk een beetje licht en nu kunnen we het mooie landschap goed zien.

We lopen langs een gebied met de naam Petrea. Ten westen van Wapenveld ligt het landgoed Petrea. Het westelijk deel van Petrea ligt op de Woldbergstuwwal, die in de voorlaatste ijstijd is opgestuwd. Het oostelijk deel van Petrea maakt echter onderdeel uit van een zeer groot en langgerekt systeem (20 km) van paraboolduinen, dat ook door De Dellen en Scherpenberg en Majuba loopt. Deze duinen zijn in de laatste ijstijd opgestoven bij westen- tot zuidwestenwinden. De hoogte van de duinen is soms wel 12,5 meter. Dit paraboolduinsysteem is internationaal gezien uniek.

Rond 1850 was dit landgoed eigendom van de bekende weerkundige professor Chr.H.D. Buys Ballot. Hij ontgon een klein stuk van zijn bezit en stichtte daar de boerderij Petrea en hij probeerde ook van het aanwezige leem stenen te bakken. Vermoedelijk komt daar ook de naam vandaan: petra is Grieks en betekent steen. Op een kaart uit 1871 zijn nog leemkuilen en steenovens te zien. In 1903 werd Petrea gekocht door dr. J.E. van der Meulen. Zijn zoon mr. J.E. van der Meulen, oud-vice-president van de Hoge Raad overleed in 1968 en schonk het 307 hectare grote gebied aan het Gelders Landschap. Het is het grootste legaat dat het Geldersch Landschap ooit mocht ontvangen.

We lopen een stukje het landgoed op om deze plaat te schieten.

Naast het Petrea bordje ligt een berk. Volgens mij groeit er een geelbruine plaatjeszwam op de berk en dat is de eerste keer dat ik zo'n zwam op een berk zie. Meestal groeien er berkenzwammen op een dode berk.

Een stukje verderop vind Janny wat heksenboter. Heel apart spul.

Leuk om dit bos eens te bezoeken, er liggen hier prachtige stukken open veld.

De zon staat nog laag aan de hemel en dat is hier op het pad goed te zien. Het is hier heerlijk rustig, we hebben nog niemand gezien in dit bos.

We komen aan op een mooie heide en hier eten en drinken we wat. Een heel bos voor jezelf hebben is toch wel een mooi gevoel.

Dit is het zicht naar links, net buiten het beeld staat het bankje waarop we zitten.

We lopen een beukenbos binnen en ook hier is het prachtig.

Aan het einde van het beukenbos begint het dennenbos, zo wisselen de verschillende bossen elkaar mooi af.

In het eikenbos is ook veel te zien.

We komen terug op de parkeerplaats, maar het is nog te vroeg om terug te gaan naar het hotel. We willen rond 09:00 terug zijn voor het ontbijt. Dus lopen we nog een stukje en zien een kleine zwartkop in de struiken zitten. Tot september hebben de mannetjes en de vrouwtjes het zelfde roestbruine kopje, daarna wordt het kopje zwart. 

Op het zelfde pad komt een jongen haas ons tegemoet. Hij ziet ons niet, maar lijkt toch te weten dat er iets niet klopt aan het plaatje. Hij gaat rechtop zitten en kijkt rond. Na een tijdje neemt de jonge haas het zekere voor het onzekere en gaat er toch maar vandoor.

Rond 08:30 rijden we weer naar Epe en zijn we ruim op tijd voor het ontbijt.
Daarna gaan we nog even uitrusten en duiken daarna nog een uurtje of drie de sauna in. :-)
Later op de dag maken we ons weer op om naar ons favoriete wok restaurant in Epe te gaan.
Ook dit restaurant is een aanrader wat ons betreft, dus als je in de buurt bent....

Binnenkort deel III van de wandeling door het verleden in de AWD.
Iedereen weer bedankt voor de reacties op het vorige blog!!
Groet,
Peter en Janny