Wandeling door het verleden

Het is zaterdag 2 juli 2011 en we gaan weer eens een avondwandeling maken en dit keer beginnen we bij de Oase. Rond 16:30 lopen we de AWD binnen en slaan rechtsaf richting het bezoekerscentrum. Vandaag gaan we op zoek naar de restanten van een aantal oude gebouwen die vroeger langs de onderstaande route hebben gestaan. Deel 2 van de wandeling door het verleden.

De gelopen route.

Achter het bezoekerscentrum ligt de Oranjekom, in 1851 uitgegraven op initiatief van Jacob van Lennep en geholpen door prins Willem van Oranje (die toen 11 jaar was).  Naast het Bezoekerscentrum ligt het Adamsbos en de Adams-stort, het oorspronkelijk Adamsland ligt onder de stort welke bestaat uit het zand afkomstig uit het NoordOosterkanaal.

Even een andere kant van de Oranjekom.

We gaan op weg naar het Zandvoortervlakje om daar te zoeken naar de restanten van de woning of boerderij 'Het Zandvoortervlakje'. Op het pad zit een Koolwitje, hij blijft net lang genoeg zitten om een foto te kunnen maken.

Honderd meter verderop een Dikkopje.

We zijn hier bij het Zandvoortervlakje. In het bosje bij de vlakte zien we Heksenboter op een boom.

Een bruine kikker. Ik moet hier een flitser gebruiken want het is te donker om het zonder te doen.

Prachtig amfibieën zijn het. Ze komen in het hele land voor. De vrouwtje zijn groter dan de mannetjes.

Hier werpen we een blik op het Zandvoortervlakje en op het routekaartje is duidelijk te zien dat we daar een tijdje heen en weer hebben gelopen om de restanten van het oude gebouw te vinden. Helaas vinden we niets meer terug op de beschreven plaats en dat is niet zo heel gek, want het vlakje is grotendeels begraven onder het zand van het in 1933 uitgegraven Noordoosterkanaal wat daar vlakbij ligt. Van de oude akkers zijn geen sporen meer te vinden. We blijven hier niet te lang bij stilstaan en vervolgen onze weg.

We lopen hier langs het Ezelenvlak waar de Appelenberg en de Ezelenberg te vinden zijn. We worden wel in de gaten gehouden door de huidige bewoner van dit stuk AWD.

We passeren het Stokmansdel welke is genoemd naar Klaas of Arie Stokman. Een stukje verderop bij de Jan van Hurk Dellen, stond de voormalige woning 'De blink" (zie routekaartje). Deze woning komt voor op een topografische kaart uit 1851. De naam De Blink zal iets te maken hebben met het duingebied De Blink wat 2 km ten noorden van Noordwijkerhout ligt. Ook hier vinden we geen restanten meer van de woning. Net ten oosten van deze plek ligt de zogenaamde stort van de Blink. Een stort is de plek waar men het afgegraven zand uit de kanalen heeft gestort. Op de plek waar het huis zou hebben gestaan, vinden we nog wel de onderstaande oude basaltpaal die mogelijk als grenspaal dienst heeft gedaan.

We gaan weer richting het Noordoosterkanaal en lopen over de Stort van de Blink richting Zandvoort. Op de flank van de Tonnenberg loopt een damhert. Bovenop deze berg zou mogelijk een koepel hebben gestaan. Het verhaal gaat dat een deftige heer hier af en toen met de koets naartoe reed om naar het onweer en de bliksem te kijken. Dit zou omstreeks 1823 hebben plaatsgevonden. 

We staan hier op de betonnen brug bij de Zandvoort ingang. De hogere heuvels langs beide kanten van het kanaal zijn dus het resultaat van de graafwerkzaamheden.

We kijken hier op het van der Vliet kanaal.

Hier blijven we even een uurtje zitten om het avondeten te nuttigen. Heerlijke champignonsoep, andere lekkernijen en een prachtig uitzicht. Van al dat gezoek krijg je honger :-)

Hier ben ik maar even in de bak gaan liggen om deze foto te maken. Nog een geluk dat niemand de pompen achter me heeft ingeschakeld, anders was ik het kanaal in gespoeld :-)

Na het eten vervolgen we de wandeling en komen aan bij de Garage bosjes waar volgens een oude kaart de woning 'Het Rozenwater' heeft gestaan. Volgens de overlevering zouden de restanten van deze woning tussen de restanten van de Garage bunker moeten liggen. We zien hier bakstenen liggen, maar we weten niet of deze afkomstig zijn van het huis. Wel vinden we de betonnen funderingen van de Garage Bunker zelf zoals je hieronder kunt zien.  De woning werd in de jaren twintig afgebroken en de bunker werd in WO II gebouwd door de Duitsers. 

Het zicht op het Koepelduin waar volgens een kaart uit 1832 de uitkijkkoepel zou hebben gestaan waarover we het eerder hadden bij de Tonneberg. Het is dus niet echt duidelijk waar de uitkijkkoepel dus heeft gestaan. Vanuit de koepel zou het Haarlemmermeer te zien moeten zijn geweest, maar de hoger gelegen Appelberg en de Ezelenberg liggen precies in die kijkrichting, dus lijkt het koepelduin niet de juiste plek. Dit lijkt te kloppen want als ik een rechte lijn trek tussen het Haarlemmermeer en het koepelduin, dan ligt de Ezelenberg zeker in de weg. Van het oude huis bij het Koepelduin is geen spoor terug te vinden.

Dit is het zicht op het verboden gebied van het Museumduin. Hier werd in het begin van WO II een bunker gebouwd met als doel onze kunstschatten te verstoppen voor de Duitsers. Maar al in 1942 werden de kunstschatten verplaatst naar de St Pietersberg in Maasstricht. De Dennen die je op de heuvel ziet staan zijn daar in 1941 geplant, samen met nog andere soorten bomen.

Op de Pollenberg zien we een moeder met jong grazen.

Net voorbij de Pollenberg krijg ik de ingeving om even de heuvel op te lopen. Maar goed ook want ik krijg meteen een vos in het vizier. De vos merkt ons niet op want die is te druk bezig met twee damherten. De damhert dames vertonen een gedrag welke we nog nooit eerder hebben gezien. Ze maken zich groot en lopen stoer op de vos af om hem weg te jagen. Telkens als de vos verder loopt, gaan de dames achter hem aan en jagen hem verder weg. Helaas kon ik ze niet tegelijk vastleggen omdat de vos steeds in de struiken verdween als de damherten in de buurt kwamen. Het kalfje van de foto hierboven is vlakbij, dus dat zal mogelijk de reden van dit gedrag zijn.

Het zicht op de Ezelenkelder.

Onderaan op het routekaartje zie je het huisje 'Hout Poort' van de Breeuwer aangegeven staan.  De Breeuwer was de bewoner die voor de bediening van de pompen zorgde. Dit huisje is in 1965 afgebroken. We vinden op de aangegeven plek nog wel mogelijke resten van de woning in de vorm van stukken bakstenen muur met de specie er nog tussen.  

In het sprenkelbos komen we wilde vos nummer twee tegen. Hij kijkt hier wel in de lens maar hij ziet ons niet omdat we tegen de struiken staan en groene en bruine kleding dragen. We krijgen dus twee a drie minuten de tijd om hem rustig te observeren. Thuis zag ik pas dat de vos zijn linker oog mist. We dopen hem dan maar éénoog. 

Als we bij het Kombos over de brug willen lopen richting de Oranjekom, zie ik iets grijs aan de overkant tussen de struiken. We lopen om en lopen over de heuvel naast het bezoekerscentrum naar de oever. Daar stuiten we op bunker 110. De deur van de bunker is open en het is pikdonker binnen. Ik gebruik de flitser om de volgende plaatjes te schieten.

Geen idee wat dit mag zijn.

Hier huizen geen vleermuizen zo te zien.

We laten de bunker voor wat hij is en nemen nog even een kijkje bij het bezoekerscentrum want het wordt al donker. We willen hier even kijken of we watervleermuizen zien of horen met de vleermuisdetector. We zien en horen niets, dus lopen we door het Adamsbos naar de uitgang. In het Adamsbos is het veel donkerder en hier horen we de ultrasone geluiden van een vleesmuis via de vleermuisdetector. Hoe dichterbij de vleermuis, des te harder het geluid en dat maakt het makkelijker om ze ook te kunnen zien vliegen. Er zitten twee microfoons in de vleermuisdetector, dus heb je stereo geluid. Dat maakt het redelijk makkelijk om te horen uit welke richting de vleermuis komt en of hij dichtbij komt of van je vandaan vliegt. We zien dit razend snelle zoogdiertje dan ook verschillend keren voorbij vliegen.
















Onderweg naar huis stoppen we nog even op de parkeerplaats bij De Zilk en ook hier horen en zien we vleermuizen. En zo gaan we dan weer richting huis en komen we aan het einde van deze wandeling door het verleden.

Iedereen bedankt voor de reacties op de vorige blogberichten!!
Groet,
Peter en Janny